Deney Hayvanları: Sıçanlar Ve Fareler
Laboratuvar da yapılan deneylerin %95 kemirgenler bunlarında %90’ı sıçanlar ve fareler üzerinde yapılmaktadır. Deneylerde kullanılan sıçan ve fareler özel olarak laboratuvar ortamında üretilmektedir. Laboratuvar da sıçan yetiştirmek 1877’ler den buyana dayanmaktadır. Ayrıca ilk albino sıçan 1906 yılında koloni standardizyonu sırasında bulunmuştur ve ardından üretime geçilmiştir.
Neden Sıçan ve Fareler Tercih Ediliyor?
Araştırmacıların sıçan ve fareleri seçmeleri için başlıca sebepler şunlardır;
Kolay üretilmesi
Genel olarak farelerin gebelik süreleri 18-21 gün aralığında iken sıçanlarda bu 21-23 gün olabilir ve tek seferde 6 ile 12 arası yavruya sahip olabilir. Ayrıca doğumdan hemen sonra tekrar gebe kalabilirler. Oluşan yavruların 12-13 günden sonra gözleri açılmaya başlar 16.günde ise yem ile beslenmeye başlaya bilirler. Cinsel faaliyetleri 21-28 gün sonra başlar. Ek olarak yaşamlarının kısa
olması da kullanım açısından bir avantajdır.
Küçük olması
Laboratuvarda kemirgenler dışında, boyut olarak büyük hayvanlar (köpek, kedi, maymun, koyun, inek vs.) da kullanılmıştır. Fakat küçük olmaları ve elle tutulmasının kolay rahatlığı da tercih sebeplerinden biridir.
Ayrıca fare ve sıçanlar üzerinde yapılacak uygulamaya göre tutuş teknikleri bulunmaktadır. Bu tutuş teknikleri hem hayvana zarar vermemek, onun en rahat hissettiği biçimde tutmak hem de tek elimizle tutup diğer elimizle de işlemi rahatça uygulayabilmemizi sağlar.
Benzerlik
Yapılan araştırmalara göre fare genlerinin %99’u insan genomuyla homologdur. Bu homolojinin %96’sı sintenik bölgelerde bulunur. Bu da insanlar da görülebilecek bir çok hastalığın fareler üzerinde modellenebilmesine katkı sağlamaktadır.
Son olarak hayvan refahının korunması için etik kuralların ve etik kurulun var olduğunu belirtir ve bilim uğruna hayatını kaybeden tüm deney hayvanlarına insanoğlu olarak teşekkürü ve saygıyı borç bilmeliyiz.
Rusya’da deney hayvanları için yapılmış bir heykel;
