BilimGenelHaberUzay

Satürn’ün Halkalarından Bir “Snowplough”

Google News Abone Ol

Güneş Sistemi‘nin hem kütle hem de boyut olarak en büyük ikinci gezegeni olan Satürn, halkalarıyla ünlüdür. Bunlar, geniş bir grup, formasyonu çok yakın zamana kadar anlaşılmayan Cassini Division tarafından bölünmüştür.

Mimas’ın Buz Parçacıkları  Kar Yağışı Şeklinde Görüntüleniyor

Satürn‘ün halkaları, yörüngesel hızları gezegene daha yakın olan buz parçacıklarından oluşur. Cassini Bölümü, Satürn‘ün en görünür iki halkası arasında yer alan, parçacık yoğunluğunun halkaların içindekilerden oldukça düşük olduğu geniş ve karanlık bir banttır. Araştırmacılar, Satürn’ün uydularından biri olan Mimas ve grup arasında bir bağlantı olduğundan şüpheleniyorlardı, çünkü Bölümün iç kenarında, parçacıkların Satürn‘ün etrafında tam olarak Mimas’ın iki katı kadar yörüngesinde döndüğü bir bölge vardı. Yörüngesel rezonans olarak bilinen bu fenomen, buz parçacıklarını ayırır ve nispeten dar bir boşluk oluşturur. CNRS, Paris Gözlemevi – PSL ve Franche-Comté Üniversitesi’nden bilim insanları, Mimas’ın yakın geçmişte Satürn’e yaklaşmış olduklarını, ayın başlangıçtaki boşluğu artıran bir çeşit uzak kar yağışı yaptığını göstermiştir. bugün sahip olduğu 4500 km genişliğinde. Öte yandan, Mimas’ın yörüngesi dışarı doğru hareket ederse, parçacıklar bir kar yağışı tersine dönüp karı itmeyi durduracak ve yeniden yayılmasını durduracak şekilde orijinal konumlarına dönecektir. Sayısal simülasyonları kullanan araştırmacılar, şu anda Cassini Bölümü’nü oluşturan 4500 km’lik açığı açmak için Mimas’ın birkaç milyon yıl boyunca 9000 km’ye kadar içeriye taşınması gerektiğini hesapladı.

Ay gibi doğal bir uydu normalde kendisine yaklaşmak yerine gezegeninden uzaklaşmaya meyillidir. İçeri doğru göç etmek için, ayın, özellikle ısınması yoluyla iç buzunun erimesine ve dış kabuğunu zayıflatmasına neden olacak şekilde enerji kaybedebilmesi gerekir. Bununla birlikte, hala nispeten eski göktaşı etkilerinin izlerini taşıyan Mimas’ın yüzeyinin durumu, böyle bir senaryo ile örtüşmemektedir. Araştırmacıların hala doğrulanamayan ikinci hipotezi, ısı kaybının, Satürn’ün aylarından bir başkası Mimas ve Enceladus arasında yörüngesel rezonans yoluyla paylaşıldığı yönünde. Bu, Cassini uzay aracının bu iki cismin yüzeyinin altında tespit ettiği iç okyanusların yaratılmasına neden olurdu.

Bugün Mimas tekrar dışa göç etmeye başladı. Araştırmacıların hesaplamalarına göre, Cassini Bölümünün tekrar kapanmasının yaklaşık 40 milyon yıl sürmesi bekleniyor. Bu bulgular sayesinde, bilim insanları bir exoplanet’in halkalarındaki boşlukların varlığını okyanuslarla uyuyabilecekleri bir ipucu olarak görebilirler.

İlknur Argum

İstanbulda yaşıyorum. İnönü Üniversitesi Moleküler biyoloji ve genetik okuyorum.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir